Politeknik Tuanku Sultanah Bahiyah
Tajuk : Pembentukan MalaysiA
Nama ahli kumpulan :-
Manimegalai a/p kaneshen
16DAT15F2033
Laximi a/p santher
16DAT15F2011
16DAT15F2065
PENGENALAN
Malaysia yang
wujud pada hari ini mempunyai sejarah pembentukan yang panjang lebar. Pada
peringkat awal, ia dikenali sebagai Tanah Melayu atau Malaya. Setelah
mencapai kemerdekaan, Parti Perikatan yang memerintah Tanah Melayu mendapati
keadaan politik yang tidak tenteram di negara-negara jiran boleh memberi kesan
kepada kemerdekaan Tanah Melayu. Justeru, Perdana Menteri Tanah Melayu yang
pertama pada waktu itu, Tunku Abdul Rahman Putra Al-Haj telah menyuarakan idea
pembentukan Gagasan Malaysia yang melibatkan Tanah Melayu, Singapura, Borneo
Utara (Sabah), Sarawak dan Brunei.
HASIL PEMBELAJARAN
Menyatakan dan menghuraikan faktor-faktor pembentukan Malaysia.
Menjelaskan reaksi negara-negara jiran terhadap penubuhan Malaysia.
Menjelaskan reaksi negara-negara jiran terhadap penubuhan Malaysia.
Menerangkan proses-proses pembentukan Malaysia.
4. Membincangkan sebab-sebab pemisahan Singapura daripada Malaysia.
Pengaruh komunis yang semakin
meluas di Asia Tenggara, terutama Singapura membimbangkan Kerajaan Persekutuan
Tanah Melayu. Pengaruh komunis mula menyusup masuk ke dalam parti yang
memerintah Singapura sejak tahun 1959, iaitu Parti Tindakan Rakyat (PAP)
pimpinan Lee Kuan Yew. Kegiatan dan pengaruh komunis semakin kuat apabila bekas
anggota PAP berhaluan kiri menubuhkan Barisan Sosialis yang dipimpin oleh Lim
Chin Siong. Kekalahan calon PAP dalam dua pilihanraya kecil
Pada tahun 1961 bagi kawasan
Hong Lim dan Anson memperlihatkan pengaruh komunis semakin merebak di
Singapura. Perkembangan ini membimbangkan Tunku Abdul Rahman kerana beliau
khuatir Singapura akan dikuasai oleh pihak komunis dan keadaan ini boleh
mengancam keselamatan Tanah Melayu. Oleh itu, Tunku berpendapat penubuhan Malaysia akan
dapat menyekat pengaruh komunis daripada merebak di Singapura.
Menerusi penubuhan Persekutuan Malaysia, negeri-negeri seperti Sabah, Sarawak, Brunei dan Singapura akan mendapat kemerdekaan lebih awal daripada yang dijangkakan. Ini memandangkan negara-negara berkenaan masih lagi berada di bawah penjajahan British semasa cadangan ini ditimbulkan. Dalam hal ini, Sabah dan Sarawak diletakkkan dalam status negeri jajahan, manakala Singapura dan Brunei diletakkan sebagai negeri naungan.
Dalam perancangan penubuhan Persekutuan Malaysia , Malaysia akan ditubuhkan dalam tempoh dua tahun. Tetapi jika Sabah dan Sarawak cuba mencapai kemerdekaan secara berasingan, besar kemungkinan kemerdekaan itu tidak akan tercapai biarpun dalam tempoh lima tahun ataupun sebaliknya. Jadi, dengan menyertai Malaysia , Kemerdekaan Sabah dan Sarawak boleh disegerakan.
Dalam tahun-tahun 1960-an, kerajaan British sebenarnya sedang dalam pertimbangan untuk memberi kemerdekaan kepada tanah-tanah jajahannya. Namun Sabah dan
Sarawak merupakan wilayah jajahan British yang belum bersedia untuk merdeka apatah lagi untuk berdikari kerana suasana ekonomi dan politiknya yang kurang memuaskan. Tunku Abdul Rahman berpendapat kerajaan British tidak bercadang untuk memberi kemerdekaan kepada Sabah dan Sarawak walaupun dalam masa lima tahun. Oleh itu, Tunku percaya dengan membawa masuk Sabah dan Sarawak ke dalamMalaysia akan lebih memudahkan dan mempercepatkan kemerdekaan dua wilayah ini disamping dapat mengelakkan hasrat komunis untuk membentuk tampuk pemerintahannya.
Melalui Persekutuan Malaysia, negara-negara anggota akan dapat mengadakan kerjasama ekonomi dan perdagangan untuk faedah bersama. Secara tidak langsung, negara-negara anggota yang kaya dengan sumber ekonomi boleh membantu negara-negara anggota yang miskin dan kekurangan sumber ekonomi sekaligus ia dapat meningkatkan pembangunan ekonomi, terutama di Sabah dan Sarawak yang masih belum maju dari segi ekonominya. Manakala Tanah Melayu, Singapura dan Brunei pula akan menjadi penyumbang kepada negara-negara berkenaan. Ini kerana Tanah Melayu kaya dengan sumber bahan mentah, Brunei pula kaya dengan sumber minyaknya. Manakala Singapura pula akan lebih selamat dari segi ekonomi sekiranya menyertai Persekutuan Malaysia .
Sebelum penyertaan Sabah dan Sarawak ke dalam Malaysia, nasib penduduk di wilayah ini tidak sama dengan nasib penduduk di Semenanjung Tanah Melayu, terutama golongan Bumiputera. Kebanyakan jawatan dan kegiatan ekonomi di wilayah-wilayah tersebut dipegang oleh bangsa asing. Sebahagian besar penduduk pula terlibat dalam sektor pertanian dan penggunaan tanah untuk sistem penanaman tetap hanya pada kadar 3% sahaja. Jika kedua-dua wilayah tersebut digabungkan ke dalam Persekutuan Malaysia , Kemungkinan layanan istimewa akan diberikan kepada penduduk Bumiputera Sabah dan Sarawak adalah lebih besar. Malahan, kedudukan dan keistimewaan Bumiputera telah termaktub dalam Perlembagaan Persekutuan Malaysia .
Sistem perhubungan di kedua-dua wilayah ini juga daif, infrastrukturnya masih bergantung pada sungai-sungai dan perjalanan udara. Adalah sukar untuk mewujudkan perhubungan darat secara besar-besaran. Selain itu, golongan Bumiputera di kedua-dua wilayah ini juga tidak mendapat layanan yang baik daripada kerajaan British manakala orang-orang luar yang datang ke wilayah ini diberi perhatian. Justeru, tahap pendidikan, penguasaan ekonomi, kadar celik huruf dan pengisian jawatan kerajaan lebih tinggi di kalangan orang luar. Kaum Bumiputera yang mempunyai pendidikan tinggi sangat sedikit dan faktor ini membataskan peluang mereka untuk menjawat sebarang jawatan dalam kerajaan.
Menurut Tunku Abdul Rahman, gagasan pembentukan Malaysia perlu menggabungkan wilayah-wilayah Borneo seperti Sabah, Sarawak dan Brunei bukan hanya terhad kepada Tanah Melayu dan Singapura sahaja. Jika Tanah Melayu dan Singapura sahaja bercantum, ini akan menghilangkan majoriti penduduk Melayu. Ini kerana Singapura mempunyai 80% penduduk bukan Melayu dan apabila dicantumkan dengan penduduk Persekutuan Tanah Melayu, penduduk bukan Melayu akan menjadi golongan terbesar.
Apabila pencantuman berlaku antara Tanah Melayu dan Singapura sahaja, bilangan masyarakat Cina akan menjadi 43.5%, sementara orang Melayu menjadi 43%. Ini kerana anggaran penduduk Tanah Melayu pada tahun 1960, orang Melayu kira-kira 50% dan orang Cina 36.9%. Justeru, apabila penduduk Sabah dan Sarawak diambil kira, bilangan kaum Bumiputera termasuk Melayu akan menjadi 46.3%, sementara orang Cina menjadi 42.4%. Ini bermaksud untuk menjamin kedudukan orang Melayu dan Bumiputera tidak terancam, kemasukkan Sabah dan Sarawak membolehkan kumpulan Melayu dan Bumiputera kekal sebagai kumpulan terbesar.
Pada
bulan Julai 1961, satu mesyuarat Persatuan Parlimen Komanwel (PKK) cawangan
Tanah Melayu dan Borneo telah diadakan di Singapura. Semasa mesyuarat ini,
pemimpin-pemimpin Persekutuan Tanah Melayu dan Singapura telah mengambil peluang
ini untuk menjelaskan konsep Malaysia kepada perwakilan Sabah, Sarawak dan
Brunei yang hadir ke mesyuarat tersebut.
Penerangan ini didapati telah mengurangkan salah
faham, terutama di kalangan pemimpin tiga wilayah tersebut tentang penubuhan Malaysia.
Kesan daripada persefahaman ini, mesyuarat telah bersetuju untuk menubuhkan
Jawatankuasa Perundingan Perpaduan Malaysia. Jawatankuasa ini dianggotai
oleh wakil-wakil dari semua wilayah yang terlibat dalam pembentukan, sementara
Donald Stephens dilantik sebagai pengerusi jawatankuasa tersebut. Namun,
perwakilan Brunei menganggap diri mereka hanya sebagai pemerhati
kerana ketidaksediaaan Brunei menyertai gabungan.
Secara amnya, jawatankuasa ini berfungsi untuk
menerangkan dengan lebih jelas akan konsep Malaysia kepada orang
ramai, khususnya penduduk Sabah, Sarawak dan Brunei. Untuk tujuan ini,
jawatankuasa akan mengumpul dan membandingkan idea-idea serta pendapat yang
dikemukakan berhubung Malaysia. Keterangan-keterangan dan perbincangan
akan dilaksanakan dengan lebih giat untuk menyegerakan rancangan
pembentukanMalaysia ini. Selain itu, jawatankuasa juga seboleh mungkin
berusaha mendapatkan kata sepakat daripada pemimpin-pemimpin politik di semua daerah
terbabit. Semenjak pembentukan jawatankuasa ini, mereka telah mengadakan
perjumpaan sebanyak empat kali, iaitu pertamanya di Jesselton (Kota Kinabalu
sekarang) pada 21 Ogos 1961, kedua di Kuching pada 18 Disember 1961, ketiga di
Kuala Lumpur pada 6 Januari 1962 dan keempat di Singapura pada 1 Februari 1962.
Dalam perjumpaan-perjumpaan jawatankuasa dan
usaha-usaha yang dilaksanakan, ramai tokoh dari Tanah Melayu dan Singapura
seperti Tunku Abdul Rahman sendiri, Ismail Yusoff, Datu Ong Yoke Lim dan Lee
Kuan Yew memainkan peranan yang sangat penting. Perjumpaan-perjumpaan yang
mereka adakan dengan pemimpin-pemimpin Sabah dan Sarawak telah
mendatangkan hasil yang baik
Suruhanjaya Penyiasat Borneo
Utara atau Suruhanjaya Cobbold telah ditubuhkan setelah satu rundingan dibuat
antara kerajaan Persekutuan Tanah Melayu dengan kerajaan British pada bulan
November 1961. Suruhanjaya ini dilantik secara rasmi pada 16 Januari 1962.
Suruhanjaya ini dipanggil Suruhanjaya Cobbold sempena nama ketuanya, iaitu Lord
Cobbold seorang berbangsa Inggeris. Ahli-ahli suruhanjaya ini ialah Lord
Cobbold, iaitu bekas Gabenor Bank England sebagai ketua, Anthony Abell dan
David Waterson yang mewakili kerajaan British, sementara Dato’ Wong Pow Nee dan
Tan Sri Mohd. Ghazali Shafie sebagai wakil kerajaan Persekutuan Tanah Melayu.
Kerajaan United Kingdom dan
kerajaan Persekutuan Tanah Melayu bersetuju bahawa dengan memasukkan Borneo
Utara dan Sarawak (bersama-sama dengan lain-lain negeri) ke dalam Persekutuan
Malaysia yang dicadangkan itu, banyak faedah diperoleh rakyat Negara-negara
yang berkenaan. Matlamat penubuhan Suruhanjaya Cobbold adalah untuk menyiasat
fikiran rakyat Borneo Utara dan Sarawak berkenaan hal ini dan membuat
syor-syor setelah menimbangkan fikiran itu.
Suruhanjaya ini menjalankan
tugasnya selama dua bulan bermula pada 19 Februari 1962 dan berakhir pada bulan
April 1962. Dalam tempoh dua bulan tersebut, Suruhanjaya Cobbold telah
mengadakan 50 perjumpaan di 35 buah tempat, iaitu 20 di Sarawak dan 15 di Sabah
serta telah menemui lebih daripada 4000 orang yang mewakili kira-kira 690 buah
kumpulan. Selain itu, suruhanjaya ini juga mempelawa dan menerima surat-surat
atau memorandum daripada orang ramai untuk menyuarakan pandangan mereka. Semasa
menjalankan tugasnya, suruhanjaya telah menerima lebih daripada 2000 (lebih
kurang 600 pucuk surat dari Sabah dan selebihnya dari Sarawak ) memorandum yang
dikemukakan sama ada oleh lembaga-lembaga bandaran, ketua-ketua kaum, Majlis
Daerah, parti-parti politik, persatuan-persatuan, dewan-dewan perdagangan,
pemimpin-pemimpin agama mahupun orang perseorangan. Daripada keseluruhan kerja
atau tugas yang dilaksanakan oleh Suruhanjaya Cobbold ini, jelas mereka membuat
tinjauan serta penyiasatan secara menyeluruh dan mewakili sebahagian besar
penduduk di kedua-dua wilayah tersebut.
Suruhanjaya Cobbold menamatkan
penyiasatannya pada 18 April 1962 dan kemudian mengemukakan sebuah laporan
penyiasatan kepada kerajaan British kerajaan Persekutuan Tanah Melayu pada
bulan Jun 1962. Menurut laporan suruhanjaya ini, lebih kurang 80% daripada
penduduk Sabah dan Sarawak menyokong pembentukan ini dan sebahagian besar
daripada mereka ialah kaum Bumiputera. Secara keseluruhan, bentuk sokongan
masyarakat Sabah dan Sarawak terbahagi kepada tiga golongan iaitu:
1/3 daripada
dua buah negeri ini menyokong penuh penggabungan tanpa syarat
b. 1/3 lagi
turut menyokong, tetapi dengan syarat-syarat dan jaminan tertentu.
c. 1/3 lagi
separuhnya mahukan kemerdekaan dahulu sebelum bergabung dan separuhnya yang
menentang kerana mahu kekal dalam pemerintahan British. Bilangan yang menentang
ini dicatatkan hanya lebih kurang 20% sahaja
Suruhanjaya Cobbold
membuat laporan yang agak memuaskan, tugas untuk merangka syaratsyarat
Persekutuan secara terperinci telah dilakukan oleh sebuah jawatankuasa yang dipanggil Jawatankuasa Antara Kerajaan (JAK) yang diketuai oleh Lord Landsdowne
yang bertindak sebagai Pengerusi, Tun Abdul Razak Hussein sebagai Timbalan
Pengerusi, wakikerajaan British dan wakil-wakil negeri Sarawak, Sabah
dan Singapura.
Jawatankuasa ini telah
membentuk satu perlembagaan khususnya yang melibatkan permintaan Sabah dan
Sarawak berdasarkan memorandum yang diterima daripada parti-parti politik di
Sabah dan Sarawak.
Laporan yang dibuat oleh
jawatankuasa ini menggunakan Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu 1957 dan
Laporan Suruhanjaya Cobbold serta cadangan yang dibuat oleh Jawatankuasa
Perundingan Perpaduan Malaysia sebagai asas. Perlembagaan yang dibentuk ini
telah disahkan oleh kerajaan British pada 9 Julai 1963. Antara perkara yang
menjadi teras utama dalam perlembagaan tersebut ialah :
a. Agama Islam
dijadikan agama rasmi bagi seluruh Persekutuan Malaysia, kecuali Sabah dan Sarawak.Bahasa
Melayu telah dijadikan bahasa rasmi Persekutuan Malaysia, tetapi
kelonggaran diberikan kepada Sabah dan Sarawak untuk menggunakan
bahasa Inggeris dalam perkara-perkara rasmi selama 10 tahun selepas kemasukan
ke dalam Persekutuan.
c. Kuasa
kawalan imigresen di Sabah dan Sarawak akan diserahkan kepada
kerajaan negeri masing-masing walaupun peruntukan tersebut di bawah kawalan
kerajaan pusat. Ini adalah untuk memberi keyakinan kepada Sabah dan Sarawak bahawa
tujuan Tanah Melayu bukanlah untuk menjajah negara tersebut.Sistem
pendidikan masih dikekalkan sehingga Majlis Negeri membuat pindaan.Sabah
diberikan 24 perwakilan Parlimen, manakala Sarawak 16 dan Singapura
15 buah kerusi.
Jika peristiwa di Sabah dan Sarawak melibatkan penyiasatan oleh Suruhanjaya Cobbold, Singapura turut membuat satu pungutan suara yang dipanggil Referendum Singapura. Kerajaan Singapura membuat keputusan untuk mengadakan referendum sebagai satu cara meninjau pendapat penduduk Singapura untuk mendapatkan kepastian dan pendirian rakyat Singapura berhubung penubuhan Malaysia . Secara keseluruhan, pungutan suara ini bukan bertujuan untuk membenarkan rakyat Singapura menolak penubuhan Malaysia , tetapi menerima cadangan ini dengan pendirian mereka yang tertentu.
Kerajaan Singapura membuat keputusan ini kerana yakin sebahagian besar parti politik di Singapura menyokong cadangan Malaysia , cuma pandangan dan pendirian mereka juga perlu diambilkira. Soal menolak sudah tidak wujud, tetapi soal penubuhan perlu dibincangkan. Dalam pungutan suara ini, rakyat Singapura diberi tiga pilihan, iaitu :
a. Pilihan A – rakyat bersetuju untuk bergabung dengan syarat-syarat yang telah ditetapkan oleh kerajaan Singapura dan Persekutuan Tanah Melayu melalui Kertas Putih pada bulan November 1961 (secara keseluruhan, pilihan ini mendapat 397 626 undi).
b. Pilihan B – rakyat bersetuju untuk bergabung tanpa syarat dan kedudukan Singapura akan menjadi seperti negeri-negeri Melayu lain di dalam Persekutuan Tanah Melayu (secara keseluruhan, pilihan ini mendapat 9442 undi).
c. Pilihan C – rakyat bersetuju untuk bergabung dengan syarat dan faedah yang hampir sama seperti yang diperoleh wilayah-wilayahBorneo dengan penyertaan ini (secara keseluruhan, pilihan ini mendapat 144 077 undi).
Referendum Singapura ini telah diadakan pada 1 November 1962. Barisan Sosialis dan pihak komunis yang tidak bersetuju untuk bergabung dengan Persekutuan Tanah Melayu telah memulau pungutan suara dengan membuang undi kosong. Namun selepas referendum selesai, laporan menunjukkan 71% pengundi menyokong pembentukan Malaysia .
Penganalisis sejarah mendakwa sokongan Singapura ini adalah ekoran kejayaan kerajaan PAP meyakinkan rakyat berhubung tiada kemungkinan taraf kerakyatan mereka akan dilucutkan dengan penggabungan, perdagangan antarabangsa Singapura mungkin merosot jika mereka tidak bergabung dan ancaman komunis akan dapat dibendung dengan jayanya dengan pembentukan ini. Secara keseluruhannya, keputusan ini menunjukkan rakyat Singapura bersetuju untuk menyertai Malaysia dengan memilih syarat A, iaitu pilihan yang dicadangkan oleh kerajaan Singapura sendiri
Sultan Omar Ali Saifuddin
membatalkan rancangan kemasukan Brunei dalam persekutuan Malaysia kerana
beberapa permintaan beliau tidak dipersetujui dan tidak dipatuhi oleh
pemerintah tanah melayu.
Antara tuntutan Brunei
seperti berikut :-
Menuntut 10 kerusi dalam
parlimen
Menguasai semua hasil minyak
Memegang autonomi hal-hal
keuwangan pada peringkat awal
Mengekalkan
semuapelaburannya
Mengekalkan kadar percukaian yang
rendah
Meneruskan program pendidikan dan
kebajikan
Menuntut keselamatan Brunei dalam
Malaysia terjamin
Meminta agar kekuasaan Sultan
Brunei dalam Majlis Raja-Raja dikira daripada tarikh baginda menjadi Sultan dan
bukannya tarikh kemasukan Brunei ke dalam Malaysia
selain baginda A.M. Azahari yang memimpin rakyat Brunei telah menghantar satu memorandum kepada Majlis Mensyuarat Undangan negeri Brunei bagi mmenyatakan bantahan Parti Rakyat Brunei tetapi kerajaan British menangguhkan perbincangan memorandum. Hal ini membangkitkan kemarahan Parti Rakyat Brunei. Kemuncak kepada penentangan ini, Paarti Rakya Brunei te;ah mencetuskan pemberontakan bersenjata kepada 8 Disember 1962 terhadap kerajaan Brunei sendiri supaya menolak penyertaan mereka. Dalam hal itu Indonesia secara terang-terangan menyokong tindakan Parti Raykat Brunei dan parti ini juga mendapat bantuan darpada Parti Komunis Indonesia(PKNI)
Pemberontakan ini berjaya dipatahkan oleh kerajaan Brunei dengan bantuan
kerajaan British dan persekutuan Tanah Melayu. Namun, fenomina ini menyebabkan
Tunku Abdul Rahman berpendapat kemasukan Brunei boleh menimbulkan masalah
politik. Justeru,pemyertaan Brunei ke dalam Malaysia dibatalkan.
Sebelum pembentukan Malaysia lagi Lee Kuan Yew telah menegaskan walaupun singapura bersetuju menyertai Malaysia, namun hal-hal yang terkandung dalam percantuman tersebut mestilah ditentukan bersama-sama dengan rakyat singapura sendiri. Hal ini ditegaskan kerana Lee Kuan Yew ingin memastikan rakatnya tetap mendapat keselesaan selepas penggabungan.
Pada 23 Ogos 1961 , mesyuarat rasmi telah diadakan antara Singapura dengan Persekutuaan Tanah Melayu dan mencapai persetujuaan atas beberapa perkara. Antara perkara tersebut ialah menyatakan aspek pertahanan, hubungan luar dan keselamatan menjadi tanggungjawab persekutuan. Walau bagaimanapun, soal pendidikan dan tenaga buruh adalah dibawah bidang kuasa kerajaan Singapura. Perkara ini juga menjadi bidang kuasa Persekutuan Tanah Melayu dan negeri-negeri Melayu. Semua perkara tersebut termaktub di dalam kertas putih dan diisytiharkan secara rasmi pada bulan November 1961. Selain itu, jumlah perwakilan Singapura yang akan masuk ke dalam Dewan Rakyat telah ditetapkan, iaitu seramai 15 orang.
Setelah 2 tahun Sinapura berada di dalam Malaysia, hubungan Tanah Melayu dan
Singapura menjadi mula menjadi tegang. Hal ini kerana banyak perselisihan faham
telah timbul antara kerajaan Singapura dengan Kerajaan Persekutuan tanah
Melayu. Antara isu yang menjadi perbahasan hangat ialah soal ekonomi, parti dan
perkauman. Bagi aspek ekonomi , Tanah Melayu, Singapura, Sabah dan Sarawak
telah sepakat untuk memajukan sektor perindustrian dan perkilangan bersama.
Dalam hal ini, barang-barang yang dihasilkan digunakan dalam
negeri dan bukan untuk dieksport ke luar negara. Keuntungan yang diperoleh akan
dikongsi bersama. Namun apabila Malaysia ditubuhkan, tidak banyak kemajuan
ekonomi yang dicapai. Keadaan ini mengecewakan Singapura.
Dalam soal parti dan perkauman, Parti Tindakan Rakyat
yang dipimpin oleh Lee Kuan Yew cuba bertanding dengan PERIKATAN di bawah
pimpinan Tunku Abdul Rahman. PAP cuba untuk menarik perhatian bahawa MCA tidak
mampu untuk membangan dan memajukan orang cina. Kempen ini telah dijalankan
oleh PAP sehingga pergerakkan PAP dianggap sebagai satu pencerobohan ke atas
hak istimewa orang Melayu. Dalam hal ini, PAP seakan-akan melupakan pengorbanan
orang Melayu yang selama ini sanggup berkongsi kuasa dengan orang bukan Melayu.
Keadaan ini juga telah mencetuskan rusuhan pada 21 Julai 1964. Keadaan ini
lebiihh teruk apabila Singapura memperjuangkan pesamaan hak dan kempen
’Malaysia untuk orang Malaysia’ yang dipimpin oleh Lee Kuan Yew. Untuk
merealisasikan cita-cita ini, Singapura telah membentuk ’United
Opposiyion Front’ yang kuat memperjuangkan konsep persamaan hak dan ’Malaysia
untuk orang Malaysia’. Pelbagai usaha telah dijalankan oleh Tunku Abdul Rahman
untuuk meredakan keadaan, tetapi tidak berjaya. Akhirnya, pada bulan Ogos 1965,
Singapura mengambil keputusan untuk keluar daripada Malaysia.
Kesimpulan
Hubungan yang tegang antara Singapura dengan Kerajaan Persekutuan akhirnya tiba dikemuncaknya menjelang Mei 1965 sehingga menimbulkan kebimbangan Tunku Abdul Rahman yang berpendapat Singapura perlu disingkirkan dari Malaysia. Pada 9 Ogos 1965, Tunku Abdul Rahman membuat pengumuman rasmi di Parlimen dan membentangkan rang undang-undang pemisahan Singapura. Rang undang-undang tersebut diluluskan dan tiada yang menentang atau berkecuali dan keputusan itu diambil tanpa dihadiri oleh perwakilan Singapura. Pemisahan ini menamatkan pertikaian politik yang berlarutan antara kerajaan Persekutuan dengan kerajaan Singapura. Pertikaian itu jika dibiarkan berterusan boleh memburukkan lagi keadaan sehingga mencetuskan rusuhan kaum dan pertumpahan darah. Setelah pemisahan Singapura , Malaysia hanya terdiri daripada Persekutuan Tanah Melayu, Sabah dan Sarawak
Berusaha
Topik ini juga sarat dengan pengajaran dan
nilai-nilai murni yang perlu direnungi dan dijadikan iktibar oleh semua
warganegara. Dalam hal ini, untuk melangkar kejayaan, kita mesti mengharungi
segala cabaran dengan profesional iaitu tidak menggunakan jalan singkat untuk
berjaya. Di antara nilai-nilai murni yang perlu dijadikan iktibar ialah
seseorang warganegara itu tidak boleh berpeluk tubuh dan membiarkan orang asing
memerintah dan menentukan sistem pemerintahan negara kita. Seseorang itu juga
perlu mengetahui bahawa tidak ada jalan mudah untuk negara mencapai kemajuan.
Lihat saja pada peranan Tunku Abdul Rahman yang terpaksa turun padang dan
berunding dengan British untuk membebaskan Negara ini dari belenggu penjajahan.
Sabar Menempuh
Rintangan
Seseorang warganegara itu juga perlu ada
jati diri yang kuat dalam diri mereka. Dalam hal ini, merujuk kepada peristiwa
penubuhan Malaysia, walaupun terpaksa melalui tentangan dan halangan, penubuhan
Malaysia tetap diteruskan. Oleh itu, kepada golongan profesional khususnya yang
terlibat dalam pembentukan dasar pembangunan negara, walaupun ada halangan dan
rintangan, visi dan misi sesuatu organisasi perlu dicapai
Rujukan
Buku Pengajian Malaysia
Buku Nota Rujukan Spm
http://sejarahpembentukanmalaysia.blogspot.my/2014/10/isu-brunei-dan-singapura_1.html
Tiada ulasan:
Catat Ulasan